İYİ Parti ve Meral Akşener ekonomi alanında üst üste ilgi çekici çıkışlar yapıyor. Bunlardan ilki, cumhurbaşkanlığı seçiminden önce bir seçim vaadi olarak ortaya atılan batık kredi kartı ve tüketici kredisi borçlarının silinmesi (iskonto edilerek devletleştirilmesi) önerisiydi. Kısa bir süre önce ise İYİ Parti mecliste inisiyatif alarak 1999’da geriye dönük bir uygulamayla hayata geçmiş neoliberal bir karşı-reformdan doğan mağduriyeti gidermeyi gündeme getirdi. “Emeklilikte Yaşa Takılanlar”ın sorununu çözme önergesi, önce AKP hariç tüm partilerden destek buldu ve son derece manidar bir şekilde ilk defa AKP döneminde muhalefetin bir önerisinin hayata geçmesi ihtimali belirdi. Fakat daha sonra rejimin küçük ortağı MHP’nin çark etmesiyle önerge sonuçsuz kaldı. Akşener son olarak da, ekonomik krizin halk kitlelerini vurmaya başladığı, enflasyonun %25’e yükseldiği bugünkü ortamda “Asgari ücretten vergi almayı bırakın. Lüks tüketim hariç KDV’yi yüzde 18’den yüzde 10’a indirin” önerisiyle vergi reformu talebinde bulundu.
Bu üç önerinin ortaya çıkardığı tabloyu nasıl yorumlamak lazım? Continue reading “İYİ Parti’nin ekonomi önerileri: Sağ-popülist enstantaneler”
